-
1 убыр
сущ.1) миф. о́боротень, вампи́р; вурдала́к, упы́рьубырлар әбиләр әкиятендә генә — о́боротни (оста́лись) то́лько в ба́бушкиных ска́зках
2) перен.; прост. обжо́ра, про́рвабу убырларга ашарга җиткерә алмассың! — э́тим обжо́рам не напасёшься!
убырның үзе туйса да күзе туймый — (погов.) обжо́ра сам сыт, а глаза́ го́лодны
3) бран. прокля́тый, нечи́стыйни эзли торгандыр убыр ! — что и́щет, прокля́тый!
•- убыр уты